Przejdź do zawartości

Krążowniki śmigłowcowe projektu 1123

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krążowniki śmigłowcowe projektu 1123
Ilustracja
Kraj budowy

 ZSRR

Użytkownicy

 Marynarka Wojenna ZSRR

Wejście do służby

25.12.1967

Planowane okręty

4 (dwa zmodernizowanego projektu 1123M)

Zbudowane okręty

2

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 11920 t
normalna 13 740 t
pełna: 15 280 t

Długość

189 m

Szerokość

34 m

Zanurzenie

7,5-7,7 m

Napęd

2 turbiny parowe o mocy po 45000 KM napędzające dwie śruby

Prędkość

28,5 węzła

Zasięg

9000 mil (15 w), 6000 mil (18 w), 4000 mil (28,5 w)

Załoga

700 ludzi (130 oficerów, 160 podoficerów i 410 marynarzy)

Uzbrojenie

1x2 wyrzutnia MS-32 rakiet przeciw okrętom podwodnym RPK-1 WICHR (zapas 8 pocisków typu 82R z głowicą atomową), 2x2 57mm AK-725, 2x12 wyrzutnie RBU-6000, 2x2 wyrzutnie B-189 systemu M11 Sztorm (SA-N-3 GOBLET) z zapasem 96 pocisków W-611 (możliwość przenoszenia głowic atomowych) 2x5 wyrzutnie torped kal. 533 mm dla torped SET-53 i SET-63 (zdjęte w 1975r), 2x2 ZIF-121 wyrzutnie celów pozornych i zakłócających.

Wyposażenie lotnicze

12 śmigłowców do zwalczania okrętów podwodnych Ka-25PŁ, 1 wskazywania celów Ka-25C, 1 ratowniczy Ka-25PS

Krążowniki śmigłowcowe typu Moskwa (projektu 1123, Kondor) – seria radzieckich okrętów klasy krążownik śmigłowcowy, przenoszących śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych. Projekt 1123 składał się z dwóch jednostek: „Moskwa” i „Leningrad”. Trzeci okręt „Kijew”, rozpoczęty według zmodyfikowanego projektu 1123M, został niedługo po położeniu stępki zarzucony na rzecz nowego projektu 1143.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z wprowadzeniem do służby przez US Navy nowych okrętów podwodnych przenoszących pociski balistyczne, Marynarka Wojenna ZSRR była zmuszona do opracowania nowych okrętów przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych. Efektem tych prac było opracowanie na początku lat 60. projektu 3 okrętów oznaczonych jako Projekt 1123 Kondor. Pod względem konstrukcyjnym okręty były połączeniem rozwiązań zastosowanych w krążownikach rakietowych z pokładem lotniczym. Wyraźny wpływ na zastosowaną koncepcję okrętu miał francuski śmigłowcowiec „Jeanne d’Arc”.

Stępkę pod pierwszy okręt serii „Moskwa” położono 15 grudnia 1962 w leżącej nad Morzem Czarnym stoczni im. 61 Komunardów w Mikołajowie. Okręt wszedł do służby w 1967 i operował na wodach Morza Czarnego, Śródziemnego i Atlantyku. Jednym z powodów dla którego okręty te klasyfikowano jako krążowniki śmigłowcowe, był zakaz przechodzenia lotniskowców przez cieśninę Dardanelską.

Wyposażenie elektroniczne

[edytuj | edytuj kod]

Radar dozoru ogólnego MR-600 Woschod, radar dozoru ogólnego MR-310 Angara-A, radar nawigacyjny Don, systemy walki radio-elektronicznej Gurzuf, Gurzuf-1, MRP-11-16 Zalif, system swój-obcy Kremni-2M, radionamiernik ARP-50, Sonar MG-342 Orion, sonar holowany MG-325 Wega. Do naprowadzania rakiet przeciwlotniczych służyły dwa zestawy radarów 4R60 GROM, każdy zestaw umożliwiał naprowadzanie dwóch rakiet na jeden cel powietrzny. Możliwe też było zwalczanie celów morskich. Dwa radary MR-103 Bars służące do kierowania artylerią.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jarosław Malinowski, „Konie robocze” Floty Czarnomorskiej, Okręty Wojenne, numer pilot 1992

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]